Elişa Rab’bin gücünü harika bir şekilde gösterdiği işlerde kullanılan bir peygamberdi. Bu Rab’bin kutsal işini yapmaya çağırılan herkes için böyle olmalıdır. Bizim mesajımızı duyurmak için pazarlamacılar ya da oyunbazlar olmamız gerekmiyor. Tek yapmamız gereken işimizi Rab’bin yönlendirişiyle yaptığımızdan emin olmaktır.

Bir defasında birkaç çocuk şeytanın etkisine kapılıp Rab’bin adamıyla kel olduğu için alay etmeye başlamışlardı. Bu kötü tavırlarını canlarıyla ödediler. Peygamber ir lanet ilan etti ve iki dişi ayı ormandan gelip onları pençeledi (2. Krallar 2:23-25). 

Bir başka olayda da Suriye Kralı İsrail’e karşı savaş açmıştı. Bu yüzden tüm generallerini Şam’da toplayıp saldırı planları yapmaya başladı. Ama Elişa Yüce Rab’bin varlığında yaşadığı için kralın Rab’bin halkına yönelik kötü planlarını öğrenmeyi başardı. Peygamber İsrail kralını uyardı ve kral halkı korumak için gereken önlemleri almaya başladı. Bunlar karşısında kafası karışan Suriye kralı aralarında bir casus olduğunu düşünmeye başladı. 

Krala durumun bu olmadığı, seçilmiş halkın ülkesinde yüce Rab’bin her şeyi açıkladığı bir adamın yaşadığı söylenmiş olsa da, Suriye kralı akıllıca olmayan bir şey yaptı: Uşaklarına Rab’bin peygamberini yakalamalarını söyledi, çünkü askerlerinin onu tutuklamasını istiyordu (2. Krallar 6:8-23). Elişa bunu da duydu. Eğer benliğe göre yaşasaydı kaçıp giderdi. Buradan anlıyoruz ki duyduğumuz haberler yüzünden ani kararlar vermemeli, Babanın bizi yapmamız gereken hamleler konusunda yönlendirmesini beklemeliyiz.

Elişa’nın yardımcısı büyük bir ordunun şehri kuşattığını gördüğünde çaresizliğe kapıldı ve efendisine gidip haber verdi. Ama peygamber Rab’bin kendisini koruduğunu bildiği için bu adamın gözlerini açmasını isteyerek Rab’be dua etti. Bunun ardından genç adam kendileriyle birlikte olan varlığın, bütün atlarıyla ve ateşli savaş arabalarıyla gelen düşmandan daha güçlü olduğunu anladı.

Rab’bin kullarının her zaman bir planı vardır: bu Rab’bin planıdır. Elişa Yüce Rab’be düşman ordusunu kör etmesi için dua etti. Sonra onları Samiriye’ye götürdü ve Yüce Rab’den orada onların gözlerini açmasını istedi. İnsanlar gözleri açıldığında kendilerini Samiriye’nin ortasında, etrafları şehrin ordusuyla çevrili olarak buldular. İsrail kralı da karşılarındaydı. Suriyeliler çaresizliğe kapıldılar. İsrail kralı onları yok edip edemeyeceğini bilmek istemişti. Ama Rab yıkım sevmez, sadece insanlara dersler öğretmeyi ister. Bugün de bazı insanlar bize zarar verse bile onların ölmeleri için değil, gerçeğin anlayışını tam olarak edinmeleri için dua etmeliyiz.

Elişa kralın Suriyelilere kötü davranmasına izin vermedi. Bunun yerine onlar için yiyecek getirdi ve bu bilgece tavrı sayesinde yaşadığı süre boyunca Suriyeli yağmacılar bir daha İsrail ülkesine girmediler. Kardeşlerim, imanın ürünleri her zaman esenlik ve kurtuluştur. Bu yüzden sorumluluğunuz altındakilerle ilgilenin.

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares