İhtiyar Yuhanna, ‘gerçekten sevdiğim’ diye hitap ettiği Gayus’a bir mektup yazıyor. Böyle diyor çünkü onu Gerçekte seviyor. Rab’be böyle kulluk etmeli, kardeşlerimizi böyle sevmeliyiz. Çünkü bunu yapmazsak onları sevmeyi ihmal ettiğimiz için sorumlu tutuluruz.

Yuhanna Rab’bin en önemli öğrencilerinden biriydi. Gökgörültüsü oğlu (Markos 3:17) Efendimizin en yakınındakilerden olma zevkine sahipti; hatta Kutsal Kitap’ta bir defasında İsa’nın göğsüne yaslandığı geçer (Yuhanna 13:23). Ama yine de kendisini İhtiyar olarak çağırırdı çünkü Yüce Rab’bin bir kuluydu. İsa’nın gerçek bir elçisiydi, ama bugün ‘elçi’ unvanına göz diken birçok kişi olmasına rağmen Yuhanna bunu pek kullanmıyordu. Buradan öğrendiğimiz ders yetkimizi başkalarına dayatmamız gerekmediğidir; Rab bu konuyla kendisi ilgilenir.

Peki bu sevgili Gayus kimdi? O Mesih’te bir kardeşti. Yuhanna İsa’dan göksel sevginin kişisel olduğunu öğrenmişti. Mesih’in bedeninde bizim gibi milyonlarca üye olsa da Babamız bizimle kişisel bir ilişki kurar ve bize bir birey olarak yaklaşır. Çağrımız bireysel bir çağrıdır, hizmetimiz bize özeldir ve Yüce Rab’den gördüğümüz ilgi kişisel bazdadır. Yüce Rab’bin gözünde hepimiz son derece önemliyiz; o asla bize kişisel olarak cevap veremeyecek kadar meşgul değildir.

Yuhanna İsa’nın öğretilerine kendi gözleriyle tanıklık etmişti. Efendimiz şu buyruğu verirken de oradaydı: birbirinizi sevin (Yuhanna 13:34). Ama bu sevginin günahlı ya da yapay değil, tam tersine, Rab’be duyduğumuz sevgi gibi gerçek olması gerekir. Eğer şeytanın kardeşlerine olan sevgisine zarar vermesine engel olmasa, kim bilir kaç tane kardeş Rab ile olan paydaşlığını yitirirdi?

Kendi çıkarımızı düşünmeden birini gerçekten sevdiğimizde Rab’be kulluk etmiş oluruz. Bu yüzden kardeşler, Mesih’in bedeninin diğer üyelerine sevginizi gösterin. Yüce Rab’bin diğer kullarına saygılı olun ve asla kimsenin başına kötü bir şey gelmesini istemeyin.

Yargı Günü’nde Rab’bin Kilisesinin üyelerine gösterdiğimiz ya da göstermeyi ihmal ettiğimiz sevgiden sorumlu tutulacağımızı hatırlamalıyız. Eğer kardeşinizi sevdiğinizi söylerken bunu inanarak söylemiyorsanız, ikiyüzlülük yapmamalısınız. Kardeşinizden bir şey elde etmek için sevgi göstermeyin. Onları gerçekten seviyor musunuz yoksa bir eğlenceye ya da onun evinde yemeğe davet edilmek için seviyormuş gibi mi yapıyorsunuz kontrol edin. Birisini gerçekten sevenler sahtekarlık yapmazlar.

Rab’bin buyruklarına uygun yaşadığımızda Mesih’teki kardeşlerimiz için her zaman en iyisini dileriz ve kayıp insanlar da tavırlarımızın verdiği sessiz mesajlardan etkilenirler. Bunun tersi de doğrudur: İsa’yı henüz kabul etmemiş olanlar eğer sevgi gösterdiğimizi düşündüğümüz tavırlarımızda sahtekarlık sezerlerse İsa’dan uzak dururlar. Burada büyük bir tehlike vardır; çünkü bu kayıp ruhlardan sorumlu tutulacağızdır!

Kardeşler, Rab için olan sevginiz de, komşunuz için olan sevginizde her zaman gerçek olsun.

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares