Yukarıdaki ayette elçi Yuhanna kilise ihtiyarlarının tipik bir örneğini resmediyor. Bahsi geçen Hanımefendi İsa’nın kilisesini, çocukları ise bizleri temsil eder. Rab’bin bizi gerçekten sevdiğini bu ifadelerden görebiliriz. Gerçeği bilenler Kiliseyi ve Onun çocuklarını böyle sevmelidir.

Elçi Yuhanna’nın bu ifadelerinden bize iman yolculuğumuzda yardımcı olacak iyi ve faydalı dersler alabiliriz; çünkü Yuhanna burada o zamanın ihtiyarlarından biri olarak peygamber Daniel’in tarifine göre İsa’nın karakterini yansıtıyor. Buradan öğrendiklerimizden biri, Rab’bin Yeni Antlaşma yazılırken Kilisesine seçilmiş Hanımefendi olarak hitap ettiğidir. Kilise İsa’yı Kurtarıcı olarak kabul eden dünyanın dört bir yanındaki tüm insanların oluşturduğu bedendir. Bu yüzden yukarıdaki ayet Rab’bin Gelinine yönelik ilgisi ve şefkatini çok güzel yansıtmaktadır.

İsa kilisesi kurulduktan sonra cehennemin kapılarının ona karşı koyamayacağını söylemiştir (Matta 16:18). Yani zor ülkelerde yaşayan kardeşlerin cesaretlerini kaybetmemeleri gerekir çünkü gördükleri tüm baskının üzerinde Rab’bin Evi karanlığın tüm kapılarına üstün gelmektedir. Baskının ne kadar şiddetli olduğu fark etmez çünkü kilise tam olarak Rab’bin istediği şekilde büyümekte ve yükseltilmektedir. Bu yüzden Hanımefendi’nin çocuklarının, yani Mesih’in Kilisesinin üyelerinin hiç kimsenin ya da hiçbir şeyin onları bu ayrıcalıklı konumlarından uzaklaştırmasına izin vermemeleri gerekir.

Şunu unutmamalıyız: İsa bizi gerçekten seviyor. Ne olursa olsun terk edilmiş değiliz. Tam tersine, Babamızın çocuklarına verdiği tüm sözler gerçekleşecektir. Rab bize her durumda ne yapmamız gerektiğini öğretir, krizlerden nasıl çıkacağımızı gösterir ve gerektiğinde bizzat durumlara müdahale eder.

Rab’bin Kilisesine olan tavrını örnek almalıyız. Kiliseyi sevmek, onu desteklemek ve korumak için elimizden geleni yapmak görevimizdir. Hem seçilmiş Hanımefendi, hem de çocukları tüm Hristiyanlar tarafından sevilmelidir. Gerçek Sevgi sadece Mesih’in bedeninin üyelerinde bulunur. Rab’bin tüm buyruklarını yerine bu sevgiyi yaşamak ve yaymak sorumluluğumuzdur (Yuhanna 14:21). Bu sevgiyi yaşadığımızda ihtiyaç içindeki herkese yardım edebiliriz; ama bunu kendi aklımıza göre yapmamalıyız. Çünkü Yüce Rab yardıma ihtiyacı olanlara elimizi uzatmak için bizi yönlendirir. Babamız bize yetki vermiştir. Ancak Rab’bin atadığı Kutsal Ruh bizi Gerçek’te yönlendirme görevi ve sorumluluğunu üstlenmiştir (Yuhanna 16:13).

Biz Hristiyanların olumlu ve özgüvenli olması gerekir çünkü Tanrısal işi yaparken kullandığımız Gerçeğin sevgisi bizi asla terk etmez. Kardeşim, Babamızı dinle; asla hiçbir şey için yakınma ya da sabırsızlık gösterme, çünkü Rab onu temsil etmen için bulunmanı istediği yere doğru seni her zaman yönlendirmeye devam edecek.

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares