Gençler, hatta Hristiyan gençler bile başkalarına karşı sert ve sabırsız davranabiliyor. Böyle yapanlar öğrenmenin zaman aldığını anlayacak olgunlukta değiller ve atladıkları bir şey de komşularına saygı göstermeleri gerektiği. İnsanların bize istedikleri gibi davranmalarına izin vermemiz gerektiğini söylemiyorum, ama bize insanın öfkesinin Tanrı’nın istediği doğruluğu sağlamayacağı söylenmiştir (Yakup 1:20). Bu yüzden herkese, özellikle de yaşlılara karşı sabırlı olmalıyız. Hayat onlara birçok şey öğretmiştir, bunlardan bazıları doğru bazıları yanlış olabilir; ama doğru bildiklerine tutunmaktadırlar. Bilgelikle sonunda onların gözlerini açmayı başarabiliriz.

Diğer yandan birçok yaşlı insan artık bazı konuları anlayamayacak duruma gelir. Hayat bazıları için çok sert geçmiştir ve tüm umutlarını kaybetmelerine sebep olmuştur. Ölümün yaklaştığını bildikleri için kendilerini kapatırlar ve tüm acılarının böyle geçip gideceğini düşünürler. Bilge müjdeci Pavlus bize onlara çıkışmamamız gerektiğini söylemiştir. Yumuşak sözlerle konuşmak bir insanın aklını başına getirmenin en etkili yoludur.

Onları azarlamak yerine sanki kendi anne babalarımızmış gibi saygılı bir şekilde hitap etmeliyiz. Suçluların bile saygıyı hak ettiklerini erken yaşta öğrenmiştim; çünkü onlar da düşmanın kendilerine suç işletmesine izin vermeleri dışında bizimle tamamen aynılar. Kimse kibar bir tavra, bir gülümsemeye ve sevgi gösterisine karşı koyamaz. İnsanlar onlara açık yüreklilikle yaklaşanların kibarlığı ve düşünceliliği karşısında erirler.

Kayıpları mahkumiyetten kurtarmak için bir ruhsal savaş verdiğimizi anlamamız gerekiyor. Silahlarımız ise eğer onları nezaketle kullanırsak daha etkili olan silahlardır. İsa bizim örneğimizdir. Ona götürülen herkes, Ferisiler’den gördüğünden farklı bir tavırla karşılaşmıştı. Zina ederken yakalanan kadın için de bu böyle olmamış mıydı? Şeytanın istediğini yapmak yerine İsa onu suçlamadı ve gidip bir daha günah işlememesini söyledi (Yuhanna 8:1-11).

Benzer şekilde genç insanlara da kardeşimizmiş gibi davranmalıyız. Birisi hata yapan bir kardeşini gördüğünde onu sadece uyarmakla ve azarlamakla kalmamalı, aynı zamanda bu günahlı işten kaçınmasını da tavsiye etmelidir. Bazen onlarla sert bir şekilde konuşmak gerekebilir. Ama onlara çıkışmanın faydası nedir? Günahlarının açığa vurulacağını bilen hangi insan hiç ayartılmadığını ve günah işlemediğini söyleyebilir? Günahtan her ne pahasına olursa olsun kaçınılmalıdır.

Yapılacak doğru şey günah işleyenlere gidip onları Rab’bin bize verdiği bilgeliği kullanarak tövbeye teşvik etmektir. Kayıp insanları günahkar hayatlarından çıkarmak için elinizden geleni yapın!

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares