Bu mezmurun bir önceki ayetlerinde Davut, hayatını zaferler zincirine dönüştüren bazı tavırlarını sıralıyor. Bir takım davranışlarının Rab’bin kendisini doğruluğuna ve Baba’nın gözünde pak olan ellerine göre ödüllendirmesini sağladığını söylüyor.

İzlemek için kadar harika bir örnek! Siz de aynısını yapar, aynı erdemleri sergilerseniz siz de bu hayatta ve sonsuz yaşamda ödüllendirilirsiniz. Çünkü en önemli anahtar Rab’bi hoşnut etmektir.

Doğruluğumuzun insanlar tarafından takdir görmek için değil, gizlice ve sadece Rab bizi görürken sergilenmesi gerekir (Matta 6:4-18(). Kim doğruluğunu başkalarının takdirini ve toplumun övgüsünü almak için sergilerse Büyük Gün’de alacağı kıyaslanamayacak kadar büyük ödülden vazgeçmiş, çok daha küçük bir ödülle yetinmiş olur. Neden Yüce Rab’bin kendisine hizmet edenlere vereceği ödülü insanın sunduğu küçük ödüllerle takas edelim? İnsanın övgüsü gelip geçicidir, Rab’bin ödülü ise kalıcıdır.

Sevgili kardeşler; doğruluğunuz imanla yaptığınız eylemlerinize denir. Dua ettiğinizde, ruhsal mücadeleler verdiğinizde, Rab’bin sözünde size ait olduğunu öğrendiğiniz bereketleri almak için kararlılık gösterdiğinizde, doğru olanı yapmış olursunuz ve haklarınızı kullanabilirsiniz. Ama bunu kirli ellerle ya da Rab’bin amaçlarından sapan başka amaçlarla yapmayın. Kendi gizli niyetleriniz olmasın çünkü sadece Kutsal Ruh sizi doğru şeyleri yapmaya yönlendirebilir. Rab’bin işini yaparken açgözlülük, haksız kazanç ya da kişisel çıkarları gözetme gibi tavırlardan kaçının (Titus 1:7-11). Bunun yerine Rab’bi hoşnut etmek tek motiveniz olsun. Bu tutumla yaptığınız işler Rab’bi hoşnut eder ve ödülünüzü kaçırmamanızı sağlar.

Mezmur yazarı ellerinin Rab’bin gözünde pak olduğunu söylemiştir. Yani kendi bakış açımızdan bakıp pak ya da temiz olduğumuzu söyleyemeyiz. Bizim görüşümüz sınırlıdır çünkü kendi niyetlerimiz konusunda büyük oranda yanılabiliriz (Süleyman’ın Özdeyişleri 3:7; 16:25). Ama Rab’bin işini Rab’bin gözünde pak olan ellerle yaparsak düşmanın hiçbir saldırısı başarımıza engel olamaz.

Mezmur yazarı okuduğumuz bu ayetten önceki ayetlerde ellerinin pak olmasının sebebi olarak Rab’bin yolunu izlediğini de belirtiyor. Böyle yapan her insanın elleri Davut’unki gibi pak olur. Davut Rab’bin yolundan ayrılmamaya gayret etti ve yanlış bir şey yaptığında bunu kasıtlı olarak yapmadı. Dikkatsizliği yüzünden günaha düşen insanın hemen tövbe ederse Rab ile olan paydaşlığına devam eder. Ama bir insan günahından dolayı uyarıldığı halde ısrarcı olur ve ayartıyı izlemeye devam ederse sonunda günaha düşer.

Davut zaferin sırrının her zaman Rab’bin yargılarını gözünün önünde tutmak ve onun ilkelerinden hiç ayrılmamak olduğunu söylemiştir. O Yüce Rab’bin gözünde doğru bir insandı ve kötülükten arınmıştı; bu yüzden Rab onu ödüllendirdi.

İsa’nın sevgisiyle,

R. R. Soares