Fransız bilim insanı Louis Pasteur onları merak edene kadar insanlar her yerde yaşayan mikroskobik canlıların varlığından bihaberdi. Süleyman yüzyıllar önce bağları bozan küçük kurtlardan bahsetmişti (Ezgiler Ezgisi 2:15). Araştırmacıların sayısından bile emin olamadığı ve insan gözünün göremediği bu canlılar milyonlarca insanın yaşadığı hastalıkların sebebidir ve onları mahvederek hayatlarını cehenneme çevirmektedir.

Bu görünmez varlıkların yanı sıra hiyerarşik bir düzende melekler ve kötü ruhlar da vardır. Melekler bizim yararımıza, kötü ruhlar ise bizim zararımıza çalışırlar. Melekler Rab’bin, kötü ruhlar ise kötü ve yıkıcı planlar yapan liderleri şeytanın buyruklarını dinlerler.

Melekler harika varlıklardır ve Rab’bin Sözünü hayatımızda uyguladığımızda bizim için harekete geçerler. Her zaman kalkıp Mesih’teki yerimizi almamızı ve Rab’bin isteğini yapmamızı beklerler.

Yaratılanlar arasında görünür olanlar görünmez olanları işaret ederler. Mesela Rab’be inanmadığını söyleyen birisini görmek kadar üzücü bir şey yok. Böyle söyleyenler karanlığın egemenliğinde tutsaklar ve bu durumun tesadüfen böyle olmadığını göremiyorlar. Yaratılmış olanlar kendisinden daha üstün ve yetkin olan Rab’bin ışığıyla görünür olurlar. Rab gücü ve işleri gibi sonsuzdur. Ancak yaratılmış olan her insan, ne kadar sıkıntı içinde ya da günahkar olursa olsun, Rab’bin yarattığıdır.

Yukarıdaki ayet şöyle demek istiyor: kimse sorumluluk almaktan muaf değil. Etrafımızda var olan her şeye bakmalı ve Yaratıcımızı tanımanın bizim sorumluluğumuz olduğunu anlamalıyız. Onu tanımayı reddedenler bir gün bundan dolayı Rab’be hesap verecekler. Herkes refah ve uyum içinde yaşayabilir, yalnızca iyi işler yapabilir. Ama maalesef birçokları düşmanın kendilerini karanlığa sürüklemesine izin veriyor ve yanlış şeyler yapıyor. Gözlerini Rab’bin onları yaratılış amacına kapatanlar bir gün sonsuza dek yanacak ateşe atılacaklar. Bu yaşanabilecek en kötü, en acılı gün olacaktır. Bu insanlar Rab’den sonsuza kadar ayrılacakları ikinci ölümü tadacaklar (Vahiy 20:14; 21:8).

Bu ateşe atılanların yaşayacağı en büyük acı sadece bu korkunç günün acısı olmayacak; aynı zamanda yüzyıllar boyunca yaşamış doğru insanlar için hazırlanan zenginlikleri tadamayacaklar. Babamızın yaratıcı ve sevecen karakterini hiç bilmeyecekler. Bunu bir düşünün!

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares