Rab’bin bir çocuğunu rahatsız eden insanlara acıyorum. Çünkü öç alma hakkı bizim değil, Rab’bindir. (Mezmurlar 18.47). Böyle kişilerden nefret etmek yerine bize zarar vermiş olanlar için dua etmeliyiz. Çünkü onlara bunun karşılığını verecek olan Yüce Rab’dir. Rab bereketlediğimiz insanlara kurtuluş ve bağışlanma sunar. Ama onun isyankarlardan aldığı Tanrısal öcü çok şiddetlidir. Bizim birilerini kendi ellerimizle cezalandırmamız yasaklanmıştır. Çünkü bunu yaptığımızda adil yargıca güvenmemiş oluruz.

Bilge insanların arkadaşlarını kollamaları beklenir. Sevdiklerine sahip çıkmaları beklenir. Aynısı Yüce Rab için de böyledir. Rab bizi kollar! Mesih’te ve Mesih aracılığıyla seviliyoruz ve Rab’bin çocukları olmaya çağırıldık. Rab’bin çocuklarına zulüm eden insanlara acıyorum. Çünkü bunu yaptıklarında adeta Rab’bin göz bebeğine dokunmuş oluyorlar (Zekeriya 2.8). Rab bizi güvende tutmak için ne gerekiyorsa yapacak, bize zarar verenler bundan sorumlu tutulacaktır.

Rab tamamen sevgidir ama adaleti uyarınca suçların karşılığını da verir. Bu yüzden öç alma hakkı onundur. Rab onun biricik çocuklarına dokunanlara karşı amansızdır. Asla bu öç alma hakkından vazgeçmez. Amalekliler İsraillilerle karşılaştıklarında onlara arkalarından saldırmış, birçoklarına zarar vermişti. Rab bu nahoş hareketi asla unutmayacağını söylemişti. Rab Amaleklilerin adını yeryüzünden tamamen sileceğinin sözünü verdi (Mısır’dan Çıkış 17:14-16). Rab’bin çocukları olan bizim Kutsal Ruha sahip olduğumuzu hatırlamamız gerekiyor. İsa’nın öğrencileri gökten ateş yağdırıp Samiriyelileri yok etmek istemişti, çünkü onlar İsa’yı Rab ve Kurtarıcı olarak kabul etmemişlerdi. Ama İsa onların bu isteğini azarladı (Luka 9.52-54).

Bize zulmedenler için dua etmeliyiz. Bize iftira atanlar, devamlı bize zarar vermek için tuzaklar kuranlar ve canımızı yakanlar için dua etmeliyiz. Her zaman vurmaları için diğer yanağımızı çevirmeli (Luka 6.29) ve Rab’bin halkının yüreklerine iyi tohumlar ekmeliyiz. Bize kötülük edenlerin ruhları için merhamet dilemeliyiz ama son karar yine Rab’bindir. Bize ne kadar kötü bir şey yapılmış olursa olsun, asla intikamımızı kendimiz almaya çalışmamalıyız. Bunun yerine Rab’bin öcüne güvenmeliyiz. (Yeremya 11.20; 15.15).

Rab’bimizin bize kötülük yapanlardan ya da bize çok büyük zararlar verenlerden alacağı en iyi öç onların kurtuluşudur. Böylece bu insanları kullanan şeytan utanır. Adaleti kendi ellerimizle sağlamaya çalıştığımızda gerçekten Rab’be güvenmediğimizi göstermiş oluruz. Oysa adil yargıç odur. Ama dualarımızla bize zulüm edenler için aracılık etmeliyiz; Rab’bin bizim gibi onları da affetmesini istemeliyiz. Böyle davrandığımız zaman göklerin isteğini tamamen yerine getirmiş oluruz.

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares