Birçok insan bu ayeti yanlış yorumlar ama aslında anlamı basittir: Yanlış yaptığımız kişilere bu yaptığımız yanlışı itiraf etmeliyiz. Eğer bir insan ruhsal olarak iyi durumda olan bir kardeşine bir zayıflığını itiraf ederse, bu sağlıklı olan onun için dua etmelidir. Doğru kişi Söz’e uygun yaşayan ve onu bozmayandır (Yeşaya 26:7). Ancak kendi doğru yollarını izleyen birçok insan vardır ve onların tövbe etmeleri gerekir.

İnsanlar anlayışları yetersiz olduğu zaman yanlış yollarda yaşarlar ve böyle yaşayanlar Kutsal Kitap metinlerini anlayamazlar. İnsanlar genellikle bu ayet nedeniyle zayıflıklarını herkese açıklamaları gerektiğine inanıyor ama bu doğru değil. Sadece belli bir insana yanlış yapan kişinin, o insana gidip yaptığı yanlışı itiraf etmesi gerekiyor. Herkese açık bir şekilde yanlışlarından bahsedenler herkesin gözünde o bölgenin en günahkar kişisi gibi görülecektir; oysa kimse onlara ilk taşı atamaz (Yuhanna 8:7).

Duyduğuma göre bir müjdeci gelenekte pastörler bir araya geldikleri zaman birbirlerine karşılaştıkları ayartıları itiraf ederlermiş. Ama böyle yaparak aslında Kutsal Kitap ayetini anlamamış olduklarını gösteriyorlar. Çünkü ayartılmış olanlar henüz günah işlemiş sayılmazlar; bunun için o ayartıya teslim olmuş olmaları gerekir. Bu tutum diğerlerinden daha ruhani olmaya çalışan kişilerin sergilediği tutumlardandır.

Eğer bir insana bir zarar verdiyseniz ya da onlara bir yanlış yaptıysanız, yapılacak doğru şey gidip o kişiden özür dilemektir. Ama eğer sadece bu yanlışı yapmaya ayartılıp yapmadıysanız, kaygılanmaya gerek yok. Eğer günaha düşmediyseniz bunu Rab’be bile itiraf edip bağışlanma istemenize gerek yok. Sadece Rab’den sizi cehennemin saldırılarından kurtarmasını istemelisiniz (Matta 6.13).

Eğer birisi bana gelip yüreğini açar ve bana yaptığı bir yanlışı, verdiği bir zararı ya da bulunduğu bir hakareti itiraf ederse, o anda aklanmıştır. O andan itibaren benim yapmam gereken onun yanlışını bağışlamaktır. Eğer onları bağışlamayı reddedersem başım belaya girer çünkü Rab bize herkesi affetmemizi söylemiş; eğer bunu yapmazsak bizim de bağışlanmayacağımızı garanti etmiştir (Matta 6:14-15).

Bize öğretilmiş olan çok sayıda gereksiz şey var; onlardan kurtulmamız gerekiyor. Rab’bin Sözünde herhangi bir değişiklik, ekleme ya da çıkartma yapmak kesinlikle akıldan geçirilmemelidir (Vahiy 22:18-19). Kendi zayıf akıllarında tasarladıklarını öğretenlerin tövbe etmeleri gerekiyor. Yanlış bilgiler yaydıkları için, öğrettikleri şeyin Rab’den olmadığını herkese bildirmeleri gerekiyor. Böyle bir durumda bu tür bir yanlışı düzeltmek ve gerçeği açıklamak için herkese açık bir itirafta bulunmak gereklidir. Ancak diğer durumlarda fazla doğru olmaya çalışan kişiler kendilerini mahvederler (Vaiz 7:16).

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares