Elçi Pavlus bu ayette sunu sunma konusunun detayına biraz daha giriyor. Hiç şüphe yok ki Rabbimiz bizden sunu sunmamızı istediğinde açgözlülük yapmıyor; bunu sevgisinden dolayı yapıyor. Onun babasal sevgisi yüreklerimize dokunduğunda bağışlamamız gereken paranın miktarını biliyoruz. Ayrıca bu şekilde bir şeyimiz eksilmiyor, tersine, bolca çoğaltılıyor.

‘’Az eken az biçer’’ çünkü burada Rab’bin sözü anlamına gelen ekinleriniz, ektikleriniz kadar ürün verecektir. Diğer yandan çok ekenler çok biçeceklerdir. Yani bir başka ifadeyle, bunlar sunularını severek ve özgürce sunanlardır.

Süleyman’ın Özdeyişleri’nde şöyle bir ifade var: ‘’Eliaçık olan daha çok kazanır,

Hak yiyenin sonuysa yoksulluktur.’’ (Süleyman’ın Özdeyişleri 11.24). Bu yüzden sunaklarınızı sunarken vermeniz gereken doğru miktardan esirgiyorsanız paranız azalır.

En Yüce Olan bize sevgisini belli bir sunak sunmamızı isteyerek gösteriyor. O asla açgözlü değildir. Bizden vermemizi istediği miktar her ne ise, bunun bizden azalacağını asla düşünmemeliyiz. Tam tersine, zamanı geldiğinde bolca ödüllendirileceğiz.

Rab’be ve O’nun işine olan sevgimizi göstermenin en iyi yollarından biri Rab’be sunular sunmak olduğu için, şeytan bu uygulamadan nefret eder. Hemen hemen tüm günahkarlar ibadetlerde bağışların toplandığı anlardan nefret ederler. Bunun sebebi Rab’bin Sözüne boyun eğmek istemeyişleridir. Sadece Rab tarafından yönlendirilenlerin bağışta bulunmaları gerektiği söylenmesine rağmen ibdetin bu kısmını rahatsız edici ve kabul edilemez bulurlar. Ama Elçi Pavlus Rab Tanrı’nın işine düzenli olarak maddi katkıda bulunma ile ilgili anlayışımızı artıran şeyler söylemiş, Tanrısal müdahalenin etkisinin bu kutsal uygulamadaki önemini belirtmiştir.

Ektiğiniz kadar biçeceksiniz. Az eken az biçecek. Ama sunularda cömert olanlar bolca biçecekler; Rab’bi gerçekten hoşnut eden de budur. Bu şekilde En Yüce Olan’ın gücü hayatınızda aynı genişlikte etkin olacaktır. Bu yüzden Elçi Pavlus’un yukarıdaki ifadesini asla unutmayın. Cömert ellerle ekenler, cömert ellerle ödüllerini alacaklardır.

Ondalık bir insanın gelirinin onda birine denir; onun kiliseye verilmesi gerekir. Bunu esirgeyenler kendilerine lanetler çekerler (Malaki 3-8,9). Bu yüzden sunular insanın yüreğinin Kutsal Babamızı sevmesinin ve O’nun tarafından sevilmesinin sonucudur. Rab’bin Kutsal Ruhu her birimize sunu sunacağımız anda ne ekmemiz gerektiğini gösterir. Aynı Ruh kilisenin ne kadar paraya ihtiyacı olduğunu ve kaç kişinin bu ihtiyaçları karşılamak için katkıda bulunması gerektiğini bilir. Sunularınızı imanla mı yoksa başka sebeplerle mi sunuyorsunuz? Cevabınız daha sonra cebinizde ne kalacağını gösterecektir. Bu yüzden bir sonraki sefere sunularınızı sunarken ellerinizi geri çekmeyin.

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares