Kutsal Kitap’taki hikayelerin yaşandığı dönemde İsraillilerin altı gün boyunca hamursuz ekmek yemeleri ve yedinci gün de kendilerini tutsak oldukları Mısır’dan güçlü eliyle çıkardığı için Rab Tanrı’nın adına övgüler sunmaları gerekliydi (Yasa’nın Tekrarı 5:15). İlginç bir şekilde bu olayı çocuklarına da anlatmaları emredilmişti. Bence bugünlerde birçok Hristiyan hala bunun onların kendi yararına buyurulduğunu anlamış değil çünkü birçokları kölelik ruhundan kurtarılmalarının hikayesini paylaşmıyor. Ailelerinden bir kişi İsa’yı kurtarıcı olarak kabul etse bile heyecanlanmıyorlar. Belki de bu yeniden doğmanın gerçekten ne anlama geldiğini bilmedikleri içindir. Acaba Rab’bin ailesinin bir üyesi olmayı bir futbol takımını desteklemek gibi mi görüyorlar? Rab’be hak ettiği övgüyü sunmamız gerekiyor.

Hristiyanlık dini olarak adlandırılan gelenek çok büyük zararlara yol açmıştır. Onun öğretilerinden biri bir insan günah işlediğinde dini önderine gidip günahını itiraf etmesi gerektiğini ve biraz dua edildikten sonra günahın bağışlandığını öğretmiştir. Bunun sonucunda günahkar ne Rab’be iman etmiş ne de yanlışını terk etmiş olur. Bu yanlış ve sorumsuz tutum milyonlarca insanın Rab’den uzaklaşmasına sebep olmaktadır. Öldükleri zaman onlar sonsuz ateşe girecek ve oradan çıkamayacaklar. İçinde bulundukları bu yanılgının bir başka örneği de günahların arındırıldığı bir yer icat etmiş olmalarıdır. Şeytan onları ne kadar da kandırmış!

Ama yalnızca dar kapıdan geçip zor yoldan yürüyenler şeytanın güçlerinden özgür kalmanın ne anlama geldiğini bilebilirler. İsraillilerin üzerindeki zalim boyunduruk gerçek tutsaklığın basit bir kopyası gibidir. Şeytan birçok insanı öldürmekte, soymakta ve yok etmektedir. Onlar eğer Rab’be dönmezlerse sonsuza dek cezalandırılacaklar (Yuhanna 10:10, Vahiy 14:11; 20:10-15).

Rab İsraillilere bu öğretiyi çocuklarına aktarmalarını ve Rab’be şükretmelerini buyurmuştu. Bugün bundan fazlasını da yapmamız gerekiyor çünkü Her Şeye Gücü Yeten Rab bizi sonsuz azaptan kurtarmak için harika bir iş yapmıştır. Yahudiler güçlü bir el tarafından kurtarılmışlardı. Ama bizi kurtarmak için Rab kendi oğlunu gönderip onun bizim günahlarımızı ve zayıflıklarımızı çarmıhta kendi üzerine yüklenmesini sağladı. Bu yüzden Rab’be tüm minnettarlığımızla teslim olmamız gerekir.

Bence kurtuluşun değerini anlayamayanlar henüz onu deneyimlememiştir ve kötü ruhların kontrolü altında düşmanın köleleri olmayı sürdürmektedir. Ama kurtulmuş olanlar karanlığın bütün güçlerinden özgürlerdir. Yeniden doğmuş bir Hristiyan günahta yaşamaz, hiçbir türlü bağımlılığa sahip olmaz. O bol ve bereketli bir yaşamın keyfini sürer.

Kurtulmuş olanlar öldüklerinde Rab’bin yanına giderler ve oradan asla ayrılmazlar. Şimdi şunu cevaplayın: Siz ve aileniz kurtuldu mu? Onları önemsiyor musunuz? Rab’bin sizin için yaptıklarının tanıklığını verdiniz mi yoksa hayatınızdaki en görkemli şeyi anlatmaktan utanıyor musunuz?

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares