Günah çok ciddi bir şeydir. Ama bir insanı bağışlamak istememek çok daha ciddidir. Bir insanı bağışlamanızla ilgili bir sınır olmamalıdır. Eğer biz insanlara yanımıza gelip yaptığı yanlışı itiraf eden birini her seferinde bağışlamamız buyurulmuşsa, Babamız şüphe yok ki kendisine gelip günahlarını itiraf edenleri çok daha fazla bağışlayacaktır. Bağışlamak bir insanın yapabileceği en asil şeydir.

Sonuçları anlayışımızın da ötesinde olduğu için asla günah işlememeliyiz. Günah işleyenler şeytanın içeri girip hayatlarını kontrol etmesi için boşluklar açmış olurlar. Bir insana karşı bir günah işlediğimizde onları incitir ve yaralarız. Böyle bir eylemde bulunduktan sonra yapılacak en iyi şey o insanı bulup dürüstçe üzgün olduğumuzu söylemektir.  

Bizi inciten kişiyle konuşmadan önce Rab’be dönmeli ve öncelikle ona itiraf etmeliyiz çünkü işlenilen bütün günahlar öncelikle Rab’bin doğasına karşı gelmektedir. Yalan söyleyenler gerçeğe karşı günah işlerler. Kötülük yapanlar iyiliğe karşı günah işlemiş olurlar. Zina edenler sadakate karşı günah işlemiş olurlar. Bu liste böyle uzayıp gider. Tüm erdemler ilahi armağanlardır ve eğer onlara karşı bir saygısızlıkta bulunursak derhal Rab’den bizi bağışlamasını istemeliyiz.  Bundan sonra Rab’be yalvarıp yaralı yüreklerimizi iyileştirmesini istemeliyiz. Böylece günahımızdan özgürleşir ve konuşacağımız kişiden bizi bağışlamasını doğru bir şekilde isteyecek bilgeliğe sahip oluruz.

Rab’den af diledikten sonra yanımıza gelip özür dileyenlerin affedilmeye hakları vardır. Çünkü affetmeyen kişi şeytanın kendisini kullanmasına izin vererek çok daha büyük bir hataya düşer. Böyle olursa bu kişinin de Rab’den af dilemesi ve kendisinden af dileyecek bilgeliğe sahip olan o kişiyi arayıp bulması ve barışması gerekir. Söz konusu bağışlama ise hiçbir sınır yoktur.

Hepimiz zayıf varlıklar olduğumuz için Rab bize yanlış yapan herkesi her af dilediğinde bağışlamamızı söylüyor. Böylelikle Her Şeye Gücü Yeten, güçlü ve kusursuz Rab, şüphe yok ki ona gelip günahlarını itiraf eden herkesi bağışlayacaktır.

Bağışlayanlar tıpkı Rab’bin insanlara davrandığı gibi davranmış olurlar ve bu çok asil bir harekettir. Rab bizi bağışladıktan sonra yanlışlarımızı artık hatırlamayacağının güvencesini vermiştir (Yeşaya 43:25). O halde bağışlamak demek insanların bize yaptıkları yanlışları unutmak demektir. Ama bazı insanlar kandırılmanın zor bir şey olduğunu, çok güvendikleri birisi tarafından aldatılmanın çok acı verdiğini, yaralarının hiç kapanmadığını söylüyorlar.

Ancak bu şekilde düşünenler Babamızın yüreğinin nasıl olduğunu unutuyorlar çünkü Rab’bin yüreği tamamen sevgiyle dolu olduğu için bizim yüreklerimizden çok daha hassastır. Eğer ona tüm yanlışlarımızı itiraf edersek, bunlar ne kadar kötü şeyler olursa olsun, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır (1. Yuhanna 1:9). Rab tarafından bağışlandığımızın gerçek bir kanıtı, Ona itiraf ettiğimiz hatalarımızı artık asla hatırlamayacak olmasıdır.

İsa’nın sevgisiyle,

Doktor Soares